Şehidlerin Ahı

Bu toprakta doğdum ben,

Bu toprakta öleceğim.

Gökten indirip ay-yıldızı

Üstüne kan dökeceğim.

..

Ankara’da yoktur işim.

Belimde kasatura, elimde G3

Dağlar gibi eğilmez başım.

Vatan aşkıdır aşım

Bir kurşun deler göğsümü

Bir mayında uçar kolum bacağım

Bayrak için doğdum-yaşadım

Vatana kurban adağım

Er doğdum; şehit olacağım.

Baba ocağımda tabuttayım

Eşim, dostum, herkes üzgün.

Tüm Türkiye ağlarken bana,

Ey Siyasetçi! Sen hazırladın bunu

Yok mu hiç özürün?

Yok mu hiç değerim,

Ahmet Türk’ün burnu kadar?

Yok mu, Amerika’dan değil

Ankara’dan Anama,

Başsağlığı dileyecek,

iktidar.

Bakanlar gider Ahmet Türk’e

Ala-yı vala ile

Cenazemde ağlıyorken on binler

Potemyalı’nın çocukları

Sormadılar bile.

Aslan bakan, dükkan açar,

Hızlı vekil, inci saçar (!)

Herkese mansıp veren iktidar,

Benim cenazemden kaçar.

Sahi, kim verdi bunlara oyu

Cenazemde hepsi kaçak

İktidar Kürtçülerle kol kola

Muhalefet zaten yok

Şehidim millete kalacak.

“Unutulmak ölüm.” derken biz.

“Şehitler ölmez” dersiniz

İki dünyada ellerim yakanızda

Seçerseniz bunları bir daha

Göreceğiz,

Göreceksiniz,

Görüşeceğiz!

Sosyal olun, Paylaşın!
Bu yazı Genel kategorisine gönderilmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir