(Orta Asya’ya ilk gidişim 2000 yılında Kırgızistan’a oldu. Misafir olduğumuz evin torununu sevmek için kucağıma aldığımda ağlamaya başladı. Bir türlü susturamayınca dedesine iade ettim. Aşağıdaki şiir o çocuğa yazılmıştır.)
Orda bir çocuk ağlamakta,
Çığlık çığlığa,
Islak gözleri,
Yumuk yumuk
Kırgız çocuk.
…
Sana sevgi,
Sana özlem,
Sana şefkat.
Fakat HEYHAT.
……
Seni kucaklayan,
Uzaktaki yabancı.
Olsa da kökün, soyun,
Aynı ocağın harcı.
……
Bayrağımızdaki kan
Aynı kan.
Sana güneş pay,
Bana yıldızla ay.
…
Ben, unutan.
Ben, unutturulan.
Ben, uzaktaki akraban.
N’olur, be çocuk?
N’olur! Ağlamasan… viagra vademecum..
